Mame Thierno’s paradijs

Op weg naar het Roze Meer
De wekker gaat vandaag al om acht uur, want ik wil op tijd zijn als we naar het Roze Meer vertrekken. Het Roze Meer ligt ongeveer 100 kilometer ten noorden van Dakar en het is ongeveer veertig minuten rijden. ’s Ochtends kom ik Sam nog tegen die op het punt staat om naar zijn werk te gaan. Hij vertelt dat hij ook buikpijn heeft van de kokosnoot van een dag eerder. Zelf voel ik mij een stuk beter en krijg van Nje nog avondeten van de dag ervoor. Ondanks dat ik zo vroeg op de morgen nog niet zoveel trek heb, smaakt het prima. Rond negen uur gaat mijn telefoon. Het is Marcel hij vraag of ik al klaar ben. ,,Ja natuurlijk zeg.’’ Ik ben een Nederlander en die zijn punctueel als het op tijd aankomt. Om tien uur is Marcel er samen met Birgit. Li een vriend van Marcel reist ook mee. Zoals gewoonlijk is het weer akelig druk op de weg. Tot mijn verbazing zie ik tussen het verkeer door mannen met een bezem de weg schoonvegen.

Hotel Arc en Ciel
Vlakbij het Roze Meer komen we aan bij Hotel Arc en Ciel. De planning is dat we hier vannacht slapen. Het hotel is op westerlingen gericht en ziet er op het eerste gezicht fraai uit. Wanneer we aankomen lopen zit de eigenaar Patrice op zijn stoel te bellen met een klein telefoontje. Het is een wat dikke Fransman. We gaan bij hem aan tafel zitten en kletsen wat. Daarna krijgen we de kamers zien. Margot een meisje wat bij het hotel werkt geeft ons een rondleiding. We nemen kamer van rond de 25000 CFA, omgerekend is dat ongeveer veertig Euro per nacht.

Het paradijs van Mame Thierno
Na het inchecken rijden we naar het Roze Meer waar we bij een restaurantje gaan eten. Daar ontmoet ik Mame Thierno een goede vriend van Marcel. Met zijn vieren eten we Yassa. Dit is een Senegalees gerecht wat bestaat uit rijst, uitjes en een vis. Heel lekker vind ik het niet, maar als het om eten gaat ben ik dan ook een pietlut. Als we de Yassa op hebben, lopen we naar de overkant van het restaurant. Hier woont Mame Thierno. Of zoals Birgit het noemt paradijs. Waarom ze het zo noemt wordt mij snel duidelijk. Het is namelijk een erg mooie plek aan het roze meer. Voor de rest bekijken we het atelier van Thierno. Hij heeft daar verschillende schilderijen staan. De man leeft in een eigen gebouwd huisje met een moestuin ervoor. Daar verbouwt hij grootste gedeelte van zijn eigen eten. De enige kosten die hij heeft zijn die van zijn mobiel. Voor de rest concentreert hij zich alleen maar op zijn werk als schilder. Thierno steekt een vuurtje aan en maakt groene thee en café Touba voor ons klaar.

Jenni en Jardina
Wanneer de avond nadert keren we weer terug in de drukte van Dakar. Daar halen we Jenni op de dochter van Birgit. Zij komt samen met haar vriendin Jardina. Onderweg merkt Marcel op tijd op dat een afslag volledig geblokkeerd is door een auto die pech heeft. Gelukkig maar, want voordat we daar verder hadden gekund, had de auto eerste weggeslepen moeten worden. Bij het vliegveld halen we de twee meiden op. Op weg naar het centrum van Dakar waar we eerst wat willen eten worden we door een politieagent aangehouden. Ook Senegal is in de ban van terrorisme. Een dag eerder stonden alle voorpagina’s vol over een man die zich wilde opblazen tijdens de vlucht van Nouakchott naar Dakar. Dus logisch dat alle nieuwkomers even worden gecontroleerd. Het is inmiddels alweer half twaalf ‘avonds en de Aziaat waar Marcel heen wilde blijkt gesloten. Gelukkig is in Dakar rond dit tijdstip nog genoeg geopend en we nuttigen onze avondmaal in een Fastfoodrestaurant. Eenmaal terug in Hotel Arc en Ciel is het alweer drie uur ’s nachts.