Bye-bye Senegal!

De laatste dagen
De laatste week was wat minder spannend, maar niet minder gezellig. De laatste dagen staan vooral in het teken van iedereen gedag zeggen. Eerst rijden Marcel en ik naar Mame Thierno. Het is 34 graden en dus behoorlijk warm. Tot onze verbazing denkt Mame Thierno daar anders over. Hij heeft een muts op en een winterjas. Ik neem afscheid van hem en koop één van zijn werken als aandenken van mijn vakantie. In de avond vertrekken we naar Dakar en gaan we langs Sam. Daar ben ik blij om, want dan kan ik afscheid nemen van de familie die mij in de eerste week zo hartelijk ontvangen heeft. Jan, Janicke en Bamba zijn er ook, dus het is druk. Dit keer heeft Aby couscous gemaakt en het smaakt weer uitstekend.

Een Nederlander in Dakar
Op vrijdag is het helaas alweer mijn laatste dag in Senegal. Zoals altijd gaan vakanties veel te snel voorbij. Marcel stelt voor om bij de Nederlandse ambassade langs te gaan. Zelf vind ik het wel leuk om landgenoten te zien. Eenmaal bij de ambassade aangekomen zien we een enorm gebouw staan. De bewaker vertelt dat we op de verkeerde plek zijn en dat hier het personeel van de Nederlandse ambassade woont. Goed om te zien dat de Hollanders in Dakar er warmpjes bijzitten. De ambassade zelf zit in het centrum en we hebben alle drie geen zin om de verkeersdrukte weer in te gaan.
Dan gaan we op bezoek bij een oude kennis van Marcel. Het is de stiefvader van één van zijn beste vrienden en hij heet Jan. Een Nederlander die al 35 jaar in Dakar woont en is inmiddels met pensioen. Hij keert nog wel regelmatig voor vakantie terug naar ons koude kikkerlandje, maar om na zo’n lange tijd weer uit Senegal weg te gaan ziet hij ook niet zitten. Hij weet veel van Senegal af en vertelt er uitgebreid over. Ook over hoe hij het land heeft zien veranderen. Voor mijzelf is het fijn om na twee weken weer in mijn eigen taal te spreken. Dat gaat toch net wat gemakkelijker dan Frans. Als we weggaan geeft hij mij zijn kaartje en ik mag altijd contact met hem opnemen, mocht ik weer terugkomen in Dakar. Dat is aardig van hem en het kan mij in de toekomst zeker van pas komen.

Dromen over Europa
Na het bezoek aan Jan gaan we naar Point E naar het Duits cultureel centrum. Hier zijn allemaal Senegalese studenten die Duits studeren. We gaan helemaal bovenin zitten waar we een mooi uitzicht hebben over de wijk Point E. Marcel en Birgit raken aan de praat met een aantal studenten en wisselen wat woorden in het Duits uit. Zij vertellen dat ze op lange termijn ook naar Duitsland willen emigreren. Het zijn niet de eerste Senegalezen die we tegenkomen die dromen van een beter bestaan in Europa. Voor de meesten lijkt dat toch een soort van paradijs te zijn. Marcel legt op zijn beurt ze een beetje uit hoe het leven in Duitsland is.

Naar het eiland Ngor
In de namiddag rijden door wijk Ngor heen en ook langs het enorme Vrijheidsbeeld dat in 2010 werd gebouwd. Veel mensen vinden het beeld wat zo’n slordige veertien miljoen euro heeft gekost veel te duur voor Senegal. Het geld had wel op een betere manier besteed kunnen worden. Ngor is blijkbaar de chique wijk van Dakar want hier komen we alleen maar kasten van huizen tegen met dure auto’s voor de deur. Als je niet beter weet denk je dat je door Beverly Hills rondrijdt.

Eenmaal aangekomen bij het strand voor Ngor wijst Marcel me naar het Hotel Meridien. Hier was ik als kind van drie geweest en ben ik ooit in mijn leven dus eerder op dit strand geweest. Met een bootje gaan we naar Ngor waar ik op het strand nog geniet van mijn laatste uurtjes vakantie. Op mijn laatste dag word ik nog door vier mensen gebeld hoe ik mijn vakantie heb gevonden en ze wensen mij een goede terugreis. Dat waardeer ik erg. Na twee leuke weken is het feest dan helaas voorbij. Maar als het aan mij ligt kom ik zeker nog terug naar dit gezellige land. Ook omdat er nog genoeg te zien valt.